Zoals ik een tijdje geleden al schreef, zijn we tijdens onze vakantie in Frankrijk (natuurlijk) ook naar een paar brocantemarkten geweest. Eén van mijn trofeeën was een oude houten stempel. Kennelijk het wapen van het plaatsje Mezin.

Mijn fantasie sloeg natuurlijk direct op hol; bestaat die plaats echt? En zo ja, is dit stempel echt ooit door de ijverige ambtenaren van dit stadje gebruikt? En zouden er nog meer van dit soort stempels in omloop zijn? Thuisgekomen ga ik direct googlen. Tot mijn vreugde bestaat het plaatsje echt. En dat niet alleen; het wapen is ook inderdaad hetzelfde. Het ‘Blason de Ville de Mezin’ dat ik vind, is identiek aan mijn houten stempel.

Even in spiegelbeeld gezet, zodat je het beter kunt zien. Ik neem een kijkje op de website van het stadje. En zoek op de kaart van Frankrijk waar Mezin ligt.

Na nog wat zoekwerk lees ik dat Mézin een middeleeuws stadje is dat al aan het eind van de 11de eeuw ontstond rond een klooster. Eind 19e eeuw komt Mézin tot grote bloei en wordt een van de belangrijkste steden in de kurk-industrie. Grappig allemaal. Ik ben niet zo’n geschiedenisfreak hoor, dus veel verder dan dit gaat mijn nieuwsgierigheid niet. Ik ben veel meer geïntrigeerd door het stempel zelf. Zou het echt gebruikt zijn? En waarvoor dan? Voor het opsieren van belangrijke documenten, voor de sier, of zomaar voor de lol? En wat natuurlijk het meest kriebelt in mijn hoofd; zal ik het stempel eens gaan proberen?
MAAR NATUURLIJK!
Hoe kan ik zo’n uitdaging negeren?

Zoiets blijft de hele tijd in m’n hoofd spoken en dan zal en moet ik het uitproberen! Ik ben dus aan het rommelen geslagen met een lino-rollertje en een flinke scheut Oost-Indische inkt op een stempelkussen. Het probleem was nu even dat het geen gewone rubberstempel is. Dit is een blok hout, dus in feite moest ik gaan blokdrukken. En dat doe je normaal gesproken met een pers. Die ik natuurlijk niet heb. Toen ik een paar waardeloze en mislukte afdrukken had gemaakt en heel beteuterd stond te balen, kwam mijn lief er bij. Hij heeft een achtergrond in de grafische industrie, dus hij kon me wel wat tips geven. ‘Veel meer inkt gebruiken’ was zijn commentaar. ‘En de achterkant stevig inrollen’. (Ik had het papier op het blok gelegd en er een zware doos op gezet bij wijze van gewicht.) Toen ging de telefoon. Het was mijn dochter, net weer gearriveerd met het vliegtuig uit Congo. Dus even bijkletsen. En, verrassing, nadat ik had opgehangen had mijn lief al een prachtige afdruk gemaakt. Jihaa! Ik vond hem geweldig.

‘En wat ga je er nou mee doen dan?’ vroeg lief heel droog.
Ja nou, dat is nou weer typisch een vraag voor een man. Toch?
Gewoon. Zomaar. Misschien wel op stof drukken voor een mooi kussen of zo.
‘Een kussen? Maar je woont toch helemaal niet in Mezin?’

Nou ja zeg, wat is dat nou weer voor gedachtengang!? Snappen jullie dat nou? Het lijkt me juist ontzettend leuk. De afdruk is 22 x 30 dus hij is er groot genoeg voor. Leuk toch zo’n kussen met een unieke afdruk? Of ik stempel hem op mooi papier en lijst hem in. In ieder geval weet ik nu dat het werkt, dus ik ga er binnenkort echt iets leuks mee doen. Fijne zondag allemaal!