Even na kletsen, lekkers in Frankrijk en kinderen die thuiskomen en weer weggaan
Nog even na kletsen. Bijvoorbeeld over al het lekkers in Frankrijk. Want jongens jongens, wat hebben we daar weer heerlijk gegeten. Zelfs de eenvoudige omelet die we aten in onze favoriete strandtent was van super kwaliteit. Lekker zacht en romig, heerlijk op smaak, met een lekker stukje brood erbij en een lekkere salade. Jammie! Ik kijk trouwens ook altijd graag rond op de lokale markten. Niks geen massaproducten daar. Gewoon mooie kramen van lokale boeren en hun producten. Of een kleine kraampje (eigenlijk meer een grote tafel met een parasol erboven) waar moeder en zoon staan met de oogst van die week. Een paar artisjokken, wat sla, een paar tomaten, een paar bakjes aardbeien. En het ziet er allemaal zo mooi uit!
Deze heeft een speciale betekenis voor mij. De kaas heet ‘Abondance’ (overvloed). En dat doet me natuurlijk denken aan onze eigen Abbondanza verf. Het Italiaanse woord voor overvloed. In onze vakantie was er in ieder geval ook overvloed. Meer dan genoeg om te proeven, te zien, te ruiken en van te genieten! Ik heb eigenlijk best een beetje heimwee… Ik bedoel maar; gisteren 3 x druipend en kletsnat van de fiets afgestapt! Ik had het helemaal gehad met die regen! Mijn zoon kwam gisteren terug van een 3 weekse trip naar Spanje en Frankrijk. Een en al slungelige zongebruinde benen en armen en gebleekte haren. Big smile omdat hij het zo leuk had gehad. En hij had al bijna direct zin om weer terug te gaan. Hoewel hij 3 uur na thuiskomst eerst maar eens even 21 (!) uur heeft liggen pitten. Hij is om half twee in slaap gevallen en vanochtend om half elf ben ik gaan kijken of hij nog ademde. Zo grappig; ik stond 1 minuut heel gespannen te kijken of zijn dekbed wel op en neer ging en toen schrok hij met een ruk wakker en keek me recht in de ogen. Haha zijn 6e zintuig is goed in orde volgens mij! Maar goed, is de een veilig terug, gaat de ander weer weg. M’n dochter vertrok even later voor een reis naar Congo of all places. Dus ik heb precies een half uur mogen meemaken met beide kids op knuffelafstand, waarbij ik met eigen ogen kon zien dat ze veilig, heelhuids en gezond waren haha. Niet dat ik zo’n moederkloek ben hoor, maar als ze weg zijn en vooral vér weg, en vooral alléén weg, dan ben ik toch steeds een beetje zo half bezorgd of het allemaal wel goed gaat. Van dochterlief ben ik wel wat gewend; ze studeert in Gent en is dus altijd wel een eind uit de buurt, maar Gent of Congo, da’s nog wel even een verschil dacht ik zo.
