Kleurbommetjes - colour bombs

Ik ben al jaren gefascineerd door pigmenten; die prachtige ienie-mini-kleurbommetjes die ons leven letterlijk kleur geven.

Lang geleden, voordat de verffabrieken in opkomst kwamen, was het voor een schilder doodnormaal om zelf zijn verf te maken. Een schilder was ook niet zomaar alleen schilder, maar een halve alchemist. Zijn werkplaats stond vol met allerlei potjes en flesjes met grondstoffen met geheimzinnige namen zoals waterglas, sandrak, siccatief, houtgeest, kolophonium of saffloerolie…. Voor ieder klusje of probleem was er een recept of middeltje. De schilder moest in zijn werk immers ook de strijd aan met allerlei vervelende zaken die we nu dankzij goede isolatie en centrale verwarming beter onder controle hebben zoals kletsnatte muren, schimmelgroei, roetaanslag of grote temperatuurschommelingen.

Lang geleden heb ik geleerd om mijn eigen verf- en glaceermengsels te maken voor bijvoorbeeld hout- en marmerimitaties of fresco’s. En ik vind het zo heerlijk om te doen! Het is zo’n kick om je eigen pigmenten te slijpen en te werken met je eigengemaakte brouwsels. Ah… alleen al die geuren van terpentijn, lijnolie of papaverolie!

Om het juiste pigment voor je klus uit te kiezen moet je er wel het een en ander van af weten. Is het kalkbestendig? Hoe is de dekkracht? Is het bestand tegen hoge of lage temperaturen? Voor een fresco kun je bijvoorbeeld alleen kalkbestendige pigmenten gebruiken. En voor bepaalde hout- of marmerimitatie moet het pigment transparant zijn. Het is bijna scheikunde, en dat aspect fascineert me enorm. Hmm… waarom heb ik vroeger op school nou niet beter opgelet…
Maar het leukste is toch wel; die prachtige pure kleuren!
Een potje ultramarijn blauw! WAUW!